MAJOWA WYCIECZKA cz I--LUBNIEWICE

Wczorajszy dzień spędziliśmy na  wycieczce.W ramach zwiedzania Ziemi Lubuskiej byliśmy w Lubniewicach i Sulęcinie.
Pogoda była piękna.
Lubniewice to jedno z najmniejszych miast w Polsce. Położone między dwoma jeziorami Lubiąż i Krajnik, jest perłą ziemi lubuskiej.
Spacer po tym miasteczku zorganizowała nasza koleżanka Ania.
Zwiedzanie rozpoczęliśmy od Ratusza.

                                   Ta tęcza na zdjęciu to sprawka słoneczka.

                               Przed rozpoczęciem wędrówki  wspólne zdjęcie.

                                      i podpisanie oświadczenia.
Oświadczenie podpisywały te osoby , które zdecydowały się wejść na zamkową wieżę.
Zamek który mieliśmy w planie zwiedzić jest w remoncie zatem za bezpieczeństwo odpowiadaliśmy sami za siebie.

                                          Przewodnik opowiedział nam historię miasteczka ,

gotyckiego kościoła z połowy XV w.Obecnie rzymsko-katolicki parafialny  pw. Matki Bożej Różańcowej.
Wieża dobudowana w XIX w.

Ołtarz i pozostałe wyposażenie wnętrza kościoła pochodzi z XVII i XVIII w.

Na rynku Lubniewic  stoi  fontanna(niestety nie działała),

która jest swoistym pomnikiem dobrosąsiedzkich stosunków(porozumienie polsko- niemieckie o współpracy gmin nadgranicznych).
Figura kobiety przypomina rusałkę która była w przedwojennym  herbie miasteczka.

Dodano jej powłóczystą szatę, złotą koronę a w dłoniach trzyma złote jabłka.

Następnie pospacerowaliśmy po" Parku Miłości"

z "Mostkiem Miłości" na którym parki zawieszają kłódki symbolizujące trwałość uczucia.

Park jest hołdem złożonym dr Michalinie Wisłockiej, autorce "Sztuki kochania", która właśnie w Lubniewicach przeżyła swoją wielką miłość.

Znajduje się w nim również" Ławeczka Miłości"

Na zdjęciu szef naszego Klubu Turystycznego Andrzej z żoną Jadzią.

Tym mostem przeszliśmy na wyspę na której znajduje się "Nowy Zamek".

Tak jak pisałam wyżej zamek jest w remoncie.

Nie będę pokazywała tu zdjęć sal. Może kiedyś zwiedzę go gdy będzie już odrestaurowany.

Wtedy porównam zdjęcia.Pięknie będzie wyglądał w odnowionej sali

                                                            oryginalny piec kaflowy ,

czy kominek oklejony niespotykanymi płytami.

Po zwiedzeniu sal czekało nas  obejrzenie krajobrazu z wieży zamkowej.

 Wchodziliśmy  na nią w grupach dziesięcioosobowych.

                             Na zdjęciu ostatnia grupa oczekująca na swoją kolej.

Warto było czekać i pokonać 118schodów( policzyliśmy), bo widok był piękny.

A tak wygląda moje zejście z wieży.

Przy moim lęku wysokości po takich schodach poruszam się z zamkniętymi oczami.

Po wyjściu z zamku okazało się,że nikt w naszej grupie nie wiedział w którą mamy iść stronę.

Z pierwszą grupą szedł przewodnik, z drugą Ania, a my zostaliśmy sami. Wiedzieliśmy ,że następną atrakcją miała być krótka wycieczka stateczkiem po jeziorze.

Poszliśmy w kierunku jeziora.

Za moment podpłynęła motorówka i wzięła nas na pokład.

                                            Panowie usiedli na rufie.

Nie zamieszczam dzisiaj zdjęć(pewnie je kiedyś pokażę), które  zrobiłam podczas rejsu.Uważam ,że jak na jeden post to i tak jest wiele zdjęć. Kto by pomyślał, taka mała miejscowość a tyle atrakcji.

Do brzegu dobiliśmy przy Hotelu Woiński Spa, który wyglądał jak współczesny pałac.

                             Odpoczęliśmy , wypiliśmy kawę,

                         a niektórzy zjedli olbrzymie desery lodowe.

Przed hotelem oczywiście wspólne zdjęcie i ruszyliśmy w dalszą drogę.

Napiszę o tym w następnym poście , bo w Sulęcinie było równie ciekawie.

Jak zawsze, pozdrawiam serdecznie wszystkich odwiedzających:))