Zaćmienie księżyca

O tym ,że będzie całkowite zaćmienie księżyca dowiedziałam się gdzieś w połowie września.
Od razu zaświtała mi myśl żeby prześledzić to zjawisko i oczywiście porobić zdjęcia.
Wieczorem w niedzielę podczas spaceru z Kają próbowałam ustawić mój aparat tak żeby zdjęcie robione
w nocy było najlepsze, najostrzejsze no w ogóle  naj:))
 Aparat mam jaki mam i najlepsze zdjęcie z tego wieczoru to chyba to.

Na niebie były jeszcze wtedy chmury, ale od zachodu wyraźnie zanikały.
Byłam pełna dobrej myśli. Postanowiłam ,że wstanę około drugiej w nocy i zaobserwuję całe zjawisko.
Mam wiele lat ale takiego zjawiska jeszcze nie obserwowałam mimo ,że ostatnie było stosunkowo niedawno bo w 2011r.
Owszem widziałam wiele zdjęć  w internecie.

I tak dokładnie sobie to wyobrażałam -  kółko aż do cienkiego rogalika.
Niestety zaspałam, obudziłam się bardzo późno bo około czwartej nad ranem.
Szybko otworzyłam okno  i to co zobaczyłam przeszło moje wszelkie oczekiwania.
Na niebie zobaczyłam kulę ( żadne kółeczko) prawdziwą  planetę .
Zaczęłam robić zdjęcia.

Niestety robione na dużym zbliżeniu, bez statywu, wyszły poruszone .

Zdjęcia nie pokazują tego co zobaczyłam.
Szukałam w internecie .
Najbardziej przypominają mi to co widziałam zdjęcia Adama Kalicy.

Mimo ,że zdjęcia pana Adama są bardzo ładne to i tak  nie zastąpią rzeczywistości .
Długo będę pamiętać nieoświetloną  planetę zawieszoną na niebie.
Gdy słońce oświetla księżyc wydaje się,że jest to  figura płaska i obraz ten mamy zapisany gdzieś głęboko w naszej podświadomości. Przecież doskonale wiedziałam ,że księżyc to planeta naszej ziemi a gdy go takiego ujrzałam przeżyłam szok.
Na koniec zamieszczam zdjęcie , które znalazłam na Facebook' u,  na bardzo ciekawej stronie- z głową w gwiazdach.

                               
Może, w nocy, 27 lipca 2018 roku ,ktoś z nas znajdzie się w niezwykłym  miejscu z dobrym aparatem i zrobi równie piękne zdjęcie.


Pozdrawiam serdecznie :))