Wczoraj było pięknie. Niebo bez żadnej chmurki, ciepło (temp 14 C). W sam raz żeby wsiąść na rowery i jechać.
Trasa: Świebodzin – Chociule – Niedźwiady – Świebodzin.
Ruszyliśmy ścieżką rowerową w kierunku Chociul.
Mijając znajome rzepakowe pole, zatrzymaliśmy się.
Rzepak wciąż kwitnie.
Przy ścieżce rosną drzewa, do niedawna pełne liści.
Podziwialiśmy te liście wiosną gdy nieśmiało rozwijały się pełne obawy przed przymrozkami.
Podziwialiśmy latem gdy intensywnie zielone spoglądały na nas dumnie z góry.
Podziwialiśmy jeszcze niedawno, gdy przebarwione żółto-czerwone wciąż w komplecie wisiały na drzewach.
Wydawało się nawet, że w tym roku wbrew prawom przyrody liście zostaną na drzewach.
A wystarczyła jedna chłodna noc, żeby......
Liście zbrązowiały, straciły blask i opadły. Z czasem wiatr rozwieje je w różne strony. Wczoraj zasłały całą ścieżkę rowerową.
Ten piękny mur jest elementem ogrodzenia Państwowego Domu Dziecka w Chociulach.
Postanowiliśmy zrobić kilka zdjęć zameczkowi w którym znajduje się DDz.
Do środka nie wchodziliśmy, bo nikt z nas ( niestety ) nie pomyślał o prezentach dla dzieci. Mam nadzieję, że będziemy mieli okazję to naprawić.
Obejrzeliśmy park.
Od razu zauważyliśmy, piękną, rozłożystą, o zielonych liściach (jeszcze) wierzbę.
A wokół liście szeleszczące radośnie, prosiły, żeby pobawić się z nimi chwilkę.
Nas nie trzeba długo prosić.
Janeczka miała ochotę wytarzać się w liściach.
Gdy dowiedziały się, że chciała poczuć liście, obsypały ją nimi.
Na kawę zatrzymaliśmy się w pobliżu Niedźwiad, przy kukurydzianym polu.
Nie było gdzie usiąść.
Janeczka zauważyła ,że przygotowano dla nas pokoje.
Tak wyglądał pokój.
Tu Wanda przyjmuje gości.
Dziewczyny zauważyły oset o blisko metrowej średnicy.
Kawa wypita więc w drogę.
Miłe spotkanie na szlaku.
Kilka kilometrów dalej gdy wjeżdżaliśmy na ścieżkę rowerową ,słońce już zaczęło zachodzić.
Na zdjęciu zrobionym na wprost zachodzącego słońca wydaje się ,że jest już ciemno.
Andrzej dobrze zaplanował trasę.Do domu wróciliśmy przed zmrokiem.
Wesoła z Was gromadka. A zdjęcia jakie cudne. Cudna jest jesień tego roku. Dzięki blogom będziemy miały super pamiątkę, co nie? Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńAle Wam zazdroszczę!!! Tej wesoło -zwariowanej gromadki, tej zdrowej fantastycznej wyprawy, tych przepięknych plenerów i tego , Że cieszycie się razem z tego, co robicie!
OdpowiedzUsuńoj tak, są przepiękne :)
OdpowiedzUsuńps.: niesamowicie pozytywne zdjecia :)
Teniu, tylko szata wierzchnia daje poznać, że zmienia się pora roku, buzie jednakowo uśmiechnięte, radość ze wspólnego przebywania, wspaniale dobrane towarzystwo. Niech Wam ta jesień jeszcze nie raz pozwoli na taki wypad, pozdrawiam serdecznie Ciebie i Twoich przyjaciół.
OdpowiedzUsuńTeniu,jak zwykle Waszą wyprawę opisałaś perfekcyjnie,fotki cudo!!!Nie tylko przyroda Was zachwyca,tym razem podobał sie Wam zameczek,ładnie go pokazałaś.Dziękuję!!!
OdpowiedzUsuńMoje miłe koleżanki,to nic,że jesień i nadchodzi zima w Waszych sercach wciąż wiosna i niech tak trwa jak najdłużej.Pozdrawiam:):):)
Miło spędzacie czas i to jest fajne.Taka właśnie atmosfera panuje na zawodach NW,radośnie,wesoło i życzliwie mimo,że to zawody.Tak trzymać!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :) i proszę pozdrów całe to wesołe Towarzystwo:)
ankaskakanka - masz rację dzięki blogom będziemy miały pamiątkę.Ta jesień jest wyjątkowa.
OdpowiedzUsuńDaniela-to ,że możemy ze sobą przebywać daje nam wiele radości.Wszyscy jesteśmy trochę zakręceni.Pozytywnie -mam nadzieję.
Psie Wędrówki- cieszę się ,że moje zdjęcia działają na Ciebie pozytywnie.Mam nadzieję ,że na innych również.
Maria z Pogórza... - też uważam,że dobraliśmy się wyjątkowo.Przede wszystkim potrafimy się cieszyć z tego co robimy.Dzięki za pozdrowienia dla całej grupy.
iram68 - masz rację,obyśmy zawsze potrafiły cieszyć się ,każdą wspólnie spędzoną chwilą.
Dziękuję za wszystkie komentarze.Pozdrawiam serdecznie:))
Wanda-dziękuję.Na pewno przekażę dla grupy pozdrowienia.
OdpowiedzUsuńNW to świetna sprawa ,ale trzeba by było się porządnie nauczyć chodzić.Pozdrawiam serdecznie:))
Bardzo się cieszę, że pogoda sprzyjała jeszcze kolejnej, cudownej wycieczce rowerowej. Zabawa w liściach przypomniała mi moje smarkate lata.Twoje zdjęcie jesieni jest śliczne. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńGiga - dokładnie tak .My na naszych wyprawach rowerowych możemy robić wszystko co robiliśmy jako małe dzieci i nikt nam nie zwraca uwagi ,że to nie wypada.Wszyscy za to świetnie się w ten sposób bawimy. Pozdrawiam serdecznie:))
OdpowiedzUsuńJuż nawet nie możemy powiedzieć że jest nam szkoda lata. Ale takiej jesieni zapewne też szkoda.Ubolewam ze lada dzień trzeba będzie rozstać się do wiosny z rowerem.Zostaną kijki:))))
OdpowiedzUsuńPiękna jak zwykle wyprawa.
Pozdrawiam cieplutko.
Pięknie opisane bo piekna wyprawa rowerowa.
OdpowiedzUsuńDziekuję.
Wierzba piekna! wycieczka jak zwykle podoba mi sie bardzo, i bardzo podoba mi sie swiatlo na zdjeciach, ladnie wygladacie w takim oswietleniu. Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńjuto -nie da się ukryć,deszcze i chłody muszą nadejść.Przecież to jesień:))
OdpowiedzUsuńBarbara - miło mi ,że się podobało:))
grazyna - Masz rację.Słońce jesienne daje niezwykłe oświetlenie.Gdy oglądałam zdjęcia miałam wrażenie,że my przyjęliśmy kolory jesieni,tak jak otaczająca nas przyroda.
Dziękuję za komentarze i pozdrawiam serdecznie:))
Tereniu jesteście wspaniałą gromadką...Bije od Was pozytywna energia.Zdjęcia jesienne wyszły śliczne i pełne koloru liści...Jesień w tym roku mamy wspaniałą,aby trwała taka pogoda jak najdłużej...Cieplutko Was pozdrawiam...
OdpowiedzUsuń